Elə-Belə(Həyatımın Essesi kitabımdan bir şeir)

Qarın ağrısı,
Cəza üçün verilib bizə.
Buraxır sancı zəhərini içimizə.
Kiçik darısqalda danışır əksinlə.

Ata şilləsi,
Tərbiyə üçün yox, hökmranlıq üçündür.
Ağıllandırmaq üçün yox, qorxu yaratmaq vasitəsi,
Dəfələr sonrası toz gətirir, gələcəyin küləyi.

Ana laylası,
Dəxilsiz cümlələr qurğusu.
Böyüyüb sonra başa qaxılmaq yaradılışı,
Söndürdü vaxtında ona qarşı istəyimi.

Yağış ətri,
Təbiət möcüzəsi yox, xəbərdarlıq nişanəsi.
O da çox çəkmir burunlarda,
Sovurub aparır, qonşu yelpəyin mehi.

İçki düşgüsü,
Tutulursan vecsizlik pristupuna.
Sevinclə qucağın açır sənə,
Ancaq dal görmüş park skamekası.

Oynuyan uşaq səsi,
Batırır səssizlik naləsin.
Pişik görəndə, həvəslə qaçış cəhdləridə,
Boşa çıxır, təkrarlanan növbəti həmləsində.

Qıza görə ağlayan oğlan,
Səni tək sən başa düşərsən.
Gücsüzlük deyil, əslində qüvvətli inam mənbəyidir,
Gözdən axıtdığın sevgi damlası.

Bank nəzarətçisi,
İtib-batıb insan cizgiləri toplusunda.
Gecələri yata bilmirsən bilirəm,
Hamının etibarı sənin seyfində.

Diş ağrısı,
Nervinin son dərəcəsini belə görürsən.
Heyfin gəlir keçirtdiyin bu gərgin saatlar sonrası,
Müdaxilə etsə həkim aləti.

Söz soxması,
Qonaqdı həmişə hakimiyyətə.
Başı bəla çəkir, neyliyəsən
Onu daşıyan ancaq tük toplusu.

Divardakı portret,
Gətirilib hədiyyə təm-tərağla.
Sözə baxmıyan kimi,
Asdılar boynu-bükük bəzəkli divardan.

Bu həyat

Kimlər üçün xoş oyun,
Kimlər üçün boş oyun.
Yada labirint içi,
Nə mənalı, nə mənasız bu həyat.

Görüb-götürmək artıq eyibdir,
İz buraxmaq, axmaqlıq a gərəkdir.
Gəlsin qoy səsim,
Daşa basacaq yoxacanbu həyat.

Baş qatırsan sevgisiylə,
İşində qeyrətli fayişəsiylə.
Hər şey müddətlə olsa da,
Fasiləsiz çalışır bu həyat.

Düzdü termini lazım deyil,
Sadəcə doğru kifayətdir.
Seçimə qapı açılanda,
Köməksiz gəlir bu həyat.

İstədiyim qədər bir qələmlə yazmaq istəsən,
İmkan qusmaz mürəkkəb.
Hər günüvü eyni keçirtmək,
Şans belə tanımaz bu həyat.

Yorğunluq buna deyirlər deyəsən

Ele bil duwunmek hecne vermir
Dunen gulduylerive, bugun teeccublu baxirsan
Biganelik aguwuna alir seni
Yorgunluq buna deyirler diyesen.

Sevgi reqsiyle vesf ede bilmir seni
Dostluq celbedici görsenmir sacaqli paltariyla
Ölüm hücuma kecir hemlesiyle
Yorgunluq buna deyirler diesen

Hami bir qab icinde, hami eyni geyimde
Hami arxa plana atilir var gücle
Hara dagildiqlarida maraq kesb etmir
Yorgunluq buna deyirler diyesen

Tam arxayın güvən ki, aldanmağı biləsən (Esse)

Pis olmuşdum, ilk dəfə mənim əlimin uzunluğunun ehtiyatsızlığı üzündən, özümü özümün sayəsində təsir altına salıb, özümə xələr gətirəcək, heç kimin nə baş verdiyindən xəbəri olmamasına baxmayaraqdan, əzabını mənə zərər dəymədən yaşamağa başladım. Axı hər hansı birinə güvəncliyim, həmən şəxsin özünə inam mənbəyi yaratmalıydı içdə, məndə niyə sonda əskinə təsir duyğusu yaşandı? yaxud yaşatdı? Bu yəqin boş, açıq qapılar üzündən naxoş anlara təsadüf oldu, səhvimi bir şəkildə cızmaqara eləyib, başqa tərzdə çəkməliyəm çox gec olmadan...

Məni özümə utandıracaq hərəkət, tamam başqa əks cinslərin, ayrı dünya adamlarının, əlacsız qalmışların hislərsiz münasibəti üstündə bir-birlərindən həzz sümrüsünü almağa çalışmaqları və çapalamaq sonrası aldıqlarıdır. Səhvim mənalı fərq yaratmaq istəyərkən fayişəliyə razı olan tərs cinsə yaxşı yolun dibindən fəlsəfəsinə qədər danışıb, məqsədimə əməl etdiyimə görə yaşandı. Hər yerdə üzümü gördü və divarın hər köşəsindən xəyali rəsmimi yapışdırdı, bununla mənə olan ehtiramını, hörmətini bildirməyə çalışsada, məndə tərpəniş oyanmırdı, mənə göstərdiklərinin arxasında isə əlbətdəki özü dayanmırdı, pərdə arxasında dayanan “işinin yaxşı getməsi”ydi... Çox məqsədə də tərs getmiyəcəm, onu niyyətinin paklığıyla ona yanaşana tikanlı məftil olan bu cür hərəkətlər, bir yaraşıq xətrinə sənin qabağda həyatıvı quracaq orqanlarla oynamaq ağılsızlıdan başqa heçnə deyil. Bəlkə də bu onun hər kəsi, realdakıları belə öz xəyallarında qurduğu dünyada görür? Bəlkə bunu yaşadığı real protiplər əsnasında həyata keçirir? İki eyni qütblü yüklər əksinə doğru hərəkətə yöndəmli olduqları bilinsədə, içində başqa əşyalarında yaşamını nəzərə almadan kor-koranə həyat qutusunu yoxlamadan zibil qabına tullamaq qarşıdakı illərin günlərində peşmançılığa işarədir. Hər yaşadığın zonanın köləsi olmasan, rahat nəfəs almaq qeyri mümkündür, ancaq qaldığın “teratoriya”da azad, sərbəst və istədiyin kimi yaşamaqda mümkündür. Vecsizlik pristupuna tutulandan sonra insanlara zərər gətirəcək cavabını daşımadığın, çərçivədən kənar hərəkətlərin olmasına səbəbdə insalardır, belə qəliz prinsiplər əsasında qurulan həyatda məqsədli addımlamaq çox çətindir. Bəlkə insanlıq qürubumuz qalardı, ancaq içdəki fayişəlikdə metamarfoza baş verməsinə inam gərəkdir ki, köklü olsun.

Kim deyir ki, fayişə ilə evlənmək olmaz? Kim deyir ki, fayişəni heçnə dəyişə bilməz? Kim deyir ki, fayişəni saf sevgi ilə sevmək mümkün deyil? Kim deyir ki, fayişə sevən qeyrətsizdir? İndi bu fikirlə audə olanlarda günahın tamı olmasada, yarsı var, günahın yarsı isə əsatir qəhrəmanlarımıza söykənir, xalqın əllə yazılan mono ideologiyalı fokloru indiki dar düşüncəliyə səbəbdir. Tam arxayın güvənclik insan qurupunun hər növünə gecdə olsa mənfi təsir göstərir, ancaq heçnə qazandırmırda deyil, ilk aldanmağın necə bir hiss olduğunu ağrılarla başa salır. Ağrı hislərin müxtəlif növlərindən biri sayılır, lakin digər növlərdən fərqi çətinlik yaşanmasıdır. Nazik ipdən asılan qurumamış paltarlar heç vaxt möhkəmliyi yaşıya bilmir, tez qırılır, ürəylərədə bu qədər həssas yanaşmaqda düz deyil, çıxılan əngəlli yollarda torpaq iyinin yayımıyla yağışın yağmasını bildiyimiz kimi, qarşıdakı illərdə nələr olduğunu bilmək yol kənarında baş verənlərlə görmək mümkündür. Artıq iki nəfəri xoşbəxt eliyəcək günün azlığı buludları başların üstünü örtəcək, əsil sevgi hislərinin bizim dövrdə qohum istəyiylə əvəz olunduğu kimi gələcəkdə bunun epidemiyasına qarşı qoyulacaq heç bir antivirus tapılmayacaq çox güman ki.