Yersiz gülmələr

Dərd dəryasi

Qaşıyıb dərinləşdirdikcə
Zəhrimara qalmış bir külək zibil edir hər şeyi
Ətraf çör-çöpünü gətirib soxur bu dəryaya
İşıq Yox, büzüşmüş körpə çıxır ordanda

Qalacaq kimə
Bu boş danışıqlar, içib səyləmələr
Yersiz gülmələr, başını əyib gücənmələr
Əlini ver sıxım heç olmasa
Bəlkə görüşdük gözdən itən dünyada

Sən demə inamsızlığa səbəb gözlərimdi
Göstərmədi menə fərli özümü
Qizları göstərdi lüt türyan
Yatmaq hislərimi boğa bilmədim, əlləri boynumda

Gec bildim, şərik olub ağlımda

Gözəlliyini anlıq verib itdiyi kimi

Sovrulan ətirlər kimi

Köhnəlmir göyün qoxusu
Bezmirsən və fərq etmir sıxışıb ağlasalar da
Çünki həmişə yenilənir buludlar da