Ən böyük dərdlər, xırda səhvlərdən qurulur!

Qəribəsi ondadır ki, dahiyanə əsərlər 7 not üstündə qurulur, 10 sm olan karandaşla böyük rəsmlər çəkilir, adi barmaq boyda naxış, bir yerə əsrarəngsiz gözəllik bəxş edir, balaca səhvlər üst-üstə yığılıb böyük dərd verir, 3 dəqiqəlik mahnı, bütün keçmiş xatirələri yada saldırır, "səni sevrəm" söz birləşməsi ilə unudulmayacaq sevgilər yaranır, bir parça şeirlə, tanımadığın kiminsə həyatını misralar balaca qramafona salır. Dörd divar içində 70-80 illik ömür sürülür, yada adi 9 sm-lik siqaretlə çarəsi tapılmayan xəstəliyə tutulur, əllə düzəldilmiş məftillərdən aşıla bilməyəck sərhəd qoyulur, 20 qəpiklə on insanın qarşı tox olur, əsginazla həyat dəyişilir, iki kəlm söyüşlə yaşıyacağı uzun ömürün üstündən xətt çəkilir, adi gedib 10 manatlıq hədiyyə alırsa, həyatının sonunacan onu saxlayıb səni yada salır, bir dənə birinci dəfə gördüyün adama yaxşılıq edirsən, günlər keçdikcə o yaxşlığa görə sənnən əl çəkmir və ən yaxın dostun olur, metroda arxaya çönüb başqa bir qıza baxmaqla 6 illik sevgilinlə münasibətə son qoyursan, yada öz istəyivə görə bankdan kredit götürürsən və xəbər evə bankdan xəbərdarlıqla çatanda 30 illik ailəyə son qoyulur, boşanma olur, hər şey balacadan böyüyə qədər, pilləkənlərlə yuxarı qalxdıqca evivə aparır,50 yaşlı alimin beyni ilə dünyanın digər tərəfində 2 saata ola bilirsən, qəribə görsənə bilər, ancaq bunlar real olduğundan artıq qəribəlikdən çıxır, bir müddət hər şey maraq dairəndə olur, ancaq dərkindən sonra marağa son qoyulur, həyatda hər şeyə son qoyulacaq nəsə mütləq tapılır, son qoyulmanın özünə əsla. Oturub fikirləşdikcə bəzən nələriə dəyişməyə çalışdığın zaman,qarşıva çıxan əngələ qarşı gücsüz olmaq, məni bu həyatda ən qorxuzan bir vəziyyətdir. Heç vaxt gücsüz olmaq istəmədim, ancaq mənim gücsüz olmağımı göstərən şeylər qarşıma çıxmasaydı, bəlkə də gücsüz olduğumun fərqinə varmıyacaqdım.İnsanın istəylərinə qarşı çıxan bir şeydə mütləq tapılır, heç vaxt elə mövqe tutmağımı istməməmişəm, ona görə sevdiyimə qarşıda soyuq olmağı bacarıram. Lakin O, bunu anlamadığından, məni başa düşmədiyindən bu halıma normal yanaşa bilmir, onda başa düşürsən ki, səni səndən yaxşı heç kim başa düşə bilməz, həmən an bunun fərqinə vardığında isə yalnız olduğunu düşünərsən, uzaqlaşmağa çalışarsan, ətrafdakılara soyuq baxarsan, bunu elədiyin anda isə heç kəsin səni yada salmadığını, unutduğunu beynivə salıb dərd edərsən, dərd etdikcə isə əlivin bir qulpdan yapışmadığını görüb təzədən həyata dönməyə çalışmaq istərsən, itirdiklərivi qaytarmaq üçün çalışarsan, çox güman ki, bir şeyi həqiqətən istəyirsənsə, ona nail olarsan deyillər ha? bax o məsəl burda işə yarıyar və həyata qayıdarsan, bu qayıdış səni hər kəsə qarşı saf, pak edər, inanarsan hər şeyə, qulu olarsan hamının, başıva bilə-bilə şillə vurub qaçarlar, üstlərinə gedəndə "bağışla istəməyərək oldu" deyib səni inandırallar, özün üzr istəyib ordan ayrılarsan kimi vəziyyətə düşərsən, həmişə deyillər ha, zaman hər qapının açarıdır, buda düz çıxar, zamanla saf olduğundan yenə boynuva minərlər, səndə onları, boynunda ağırlıq hiss edənəcən daşıyarsan və çökdüyün zaman hər şeyə Nifrət edərsən.